บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนนา
บ่ดนดอกเด้ออิแม่สิฟ้าวเอาใบปริญญา
บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนหา กลับบ้าน
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อละลูกสิอ่วยคืนนา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อสิหอบเงินไปหา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อ คิดฮอด ทางบ้านเฮา
พอก้าวหย่างออกจากบ้านเข้าสู่เมืองศรีวิไลหลวง
ห่อปลาแดกแก่วกับมักบ่วง เข้าสู่เมืองหลวงศรีวิไล
เด็กน้อยผู้หนึ่งตาดำๆ ออกมาสร้างฝันให้คุณยาย
สิได้มีบ้านหลังใหม่เฮือนใหญ่เฮือนโต
ให้สวดมนต์ก่อนนอน จำได้ทุกคำที่เพิ่นสอน
ชีวิตคนเฮาบ่แน่นอน สิตายสิยังกะบ่ฮู้
สู้ต่อไปเด้อหล่าพ่อแม่เพิ่นยังถ่าอยู่
ให้ตั้งใจเรียนเพียรฮู้แล้วฟ้าวกลับบ้านเฮา
(มาเด้อขวัญเอ๊ย)
บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนนา
บ่ดนดอกเด้ออิแม่สิฟ้าวเอาใบปริญญา
บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนหา กลับบ้าน
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อละลูกสิอ่วยคืนนา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อสิหอบเงินไปหา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อ คิดฮอด ทางบ้านเฮา
พอเข้าสังคมใหม่ทุกอย่างกะเริ่มเปลี่ยนไป
จากทุกอย่างบ่เคยฮู้ทุกอย่างกะเริ่มสงสัย
คนเฮามันฮู้หน้า แต่ว่าบ่ฮู้ใจ
กลับกลายเป็นสังคมที่โคตรสิอันตราย
ให้เจ้าพนมมือขึ้น 10 นิ้วใส่หัว
อย่าให้มีแนวซั่วๆ ให้ลูกหลานปลอดภัย
อดเอาก่อนเด้อ ล่ะอดเอาก่อนเด้อยาย
ล่ะลูกสิฟ้าวกลับไป สร้างเฮือนหลังใหม่ให้เจ้าอยู่
(มาเด้อขวัญเอ๊ย)
บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนนา
บ่ดนดอกเด้ออิแม่สิฟ้าวเอาใบปริญญา
บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนหา กลับบ้าน
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อละลูกสิอ่วยคืนนา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อสิหอบเงินไปหา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อ คิดฮอด
บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนนา
บ่ดนดอกเด้ออิแม่สิฟ้าวเอาใบปริญญา
บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนหา กลับบ้าน
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อละลูกสิอ่วยคืนนา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อสิหอบเงินไปหา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อ คิดฮอด ทางบ้านเฮา
โอ๊ย คิดฮอด บ้านเฮา